น้ำตาซึม เรื่องราวสุดประทับใจ พ่อจนๆปั่นจักรยานส่งลูกไปเรียนหนังสือ "อายไหมที่มีพ่อจนๆแบบนี้"
เรื่องราวสุดประทับใจอ่านแล้วน้ำตาซึม ภาพของคุณพ่อปั่นจักรยานส่งลูกไปเรียนหนังสือ ..... รูปร่างเหมือนขอทานๆเหมือนยาจกหน้าตามอมแมม เนื้อตัวผิวดำกร้าน กางเกงขาดๆกับจักรยานผุๆจะพังไม่พังมิพังแหล่ ในอากาศหนาวๆเย็นๆถีบจักรยานพวงลูกสาวไปส่งที่ท่ารถเพื่อขึ้นรถไปเรียน...@ตาอั่ม_[ระบุว่า] #จำได้มั๊ยลุงยาจกที่ถีบจักรยานส่งลูกสาวเรียนอาชีวะลุงคนนี้ชื่อ"ลุงพิณ"หรือ #ลุงยาจกส่งลูกเรียนอาชีวะ(ชีวิตจริงลุงแขนใช้งานได้ข้างเดียว)ใครจะมองลุงอย่างไง ดูถูกลุงอย่างไง ลุงไม่สนเพราะที่ลุงจนมันเรื่องจริง ลุงยอมรับ (จนแค่ตัวสกปรกก็ที่กายแต่หัวใจไม่เคยจนและยิ่งใหญ่มาก)คำว่าพ่อนั่นยิ่งใหญ่ทุกลมหายใจเพื่อลูกทุกข์อย่างไงก็ต้องยิ้มสู้ (ผมสะเทือนใจมากๆตอนเจอคุณลุงแล้วคนงานทักผมว่า..มาเก็บหนี้ไอ้พิณเหรอ) ทุกข์ที่ไม่เคยเอ่ยปากของลุงท่านนี้เมื่อทุกข์ต้องยิ้มสู้แล้วเดี๋ยวทุกอย่างก็ดีเอง อย่างแรกที่ดีเห็นได้ชัดคือใจ แต่เรื่องจริงน่าเศร้ากว่าที่เห็น(เศร้าได้อีก)ผมขอเรียกลุงว่าลุงพิณยอดคุณพ่อหัวใจทองคำ แล้วกัน (ติดตามอ่านในคอลัมน์เดลินิวส์เร็วๆนี้)ลุงพิณ อายุ 56 ปี เนื้อตัวสกปรกมอมแมมผิวดำตัวกร้านแขนพิการหนึ่งข้าง ใช้การได้ไม่ค่อยดี ท่าทางรูปร่างเปรียบเทียบกับขอทานข้างถนนก็ไม่ต่าง(เป็นการตัดสินคนจากภายนอก ) ตาอั่มผมหยิบโทรศัพท์มือถือแล้วเปิดรูปให้ลุงดูพร้อมกับถามลุงพิณว่าชายที่ปั่นจักรยานพ่วงลูกคนนี้ใช่คุณลุงไหม? ลุงพิณตอบว่าใช่ปั่นไปส่งลูกอย่างนี้ทุกๆวัน ทุกๆเช้าเลยตาอั่มแล้วลุงก็ไปทั้งสภาพเนื้อตัวมอมแมมแบบนี้ทุกวันเลยเหรอ ผมถามลุงจริงๆลุงรู้สึกยังไงเวลาคนมอง ลุงไม่อายเขาบ้างเหรอเพราะตรงที่ลุงปั่นจักรยานไปส่งลูกสาวคนรอรถค่อนข้างเยอะลุงพิณไม่อายหรอกลุงไม่ได้ไปขอใครกิน ส่วนคนที่มองลุงหรือดูถูกลุงก็ไม่ได้สนใจเพราะเขาก็ไม่ได้ส่งลูกลุงเรียน แต่เป็นลุงต่างหากที่เป็นพ่อส่งลูกเรียนถ้าจะสนใจความคิดคนอื่น ลุงสนใจลูกลุงครอบครัวลุงดีกว่า ถ้าใครเขาจะดูถูกว่าจน มองลุงเหมือนขอทานเหมือนยาจกลุงก็ยอมรับว่าความจริงเพราะลุงจนจริงๆใครจะดูถูกลุงไม่สนใจขอแค่ลูกไม่ดูถูกพ่อก็พอตาอั่มแล้วลูกสาวลุงล่ะเคยโดนล้อไหมหรืออายไหมที่มีพ่อจนแบบนี้ รูปแบบนี้ท่าทางแบบนี้ ลุงพิณเคยถามลูกสาวเหมือนกันลูกสาวบอกไม่อาย ลูกสาวชอบพูดเสมอว่าพ่อเหนื่อยมามากแล้ว พ่อเหนื่อยเยอะแล้ว ตาอั่มลูกสาวเคยน้อยใจมั๊ยว่าที่บ้านเรามีไม่เหมือนคนอื่นเงินทองก็ไม่ค่อยมีให้ลูกๆใช้สอย มือถือก็ไม่มีให้ใช้ แถมยังมีคนมาคอยทวงหนี้พ่ออีกลุงพิณไม่น้อยใจหรอกเพราะสอนเสมอว่าเราเกิดมาในครอบครัวแบบไหน"จงพอใจในสิ่งที่ตนมี" ถ้าลูกอยากได้อะไร นอกเหนือจากที่พ่อให้ได้ลูกต้องหาเอง ทำเอง สร้างเองตาอั่มแล้วสภาพความเป็นอยู่ลุงอยู่อย่างไง แขนก็พิการแบบนี้ทำงานก็ไม่เต็มที่ใครเขาจะจ้าง แก่แล้วทำงานหนักก็ไม่ได้จ้างไปก็ไม่คุ้ม แล้วลงเอาเงินเอาทองจากที่ไหนกิน ที่ไหนใช้ แล้วจะพอกินเหรอตั้ง 4 ชีวิตลุงพิณช่วงหลังๆตั้งแต่แบกปูนแล้วหล่นจากหลังคารถไปรักษาตัวออกจากโรงพยาบาลมาแล้วแขนหนึ่งข้างใช้การไม่ได้ก็ได้แฟนลุงนี่แหละช่วยเพราะแฟนลุงทำงานที่เดียวกันรายได้หลักๆตอนนี้ก็ได้จากแฟนลุงนี้แหละส่วนลุงเองก็ถูๆไถๆมีอะไรที่ตัวเองพอทำได้ก็ทำ และยังมีเถ้าเเก่ลุงคอยช่วยเหลืออีกหนึ่งแรง ไม่ไล่ลุงออกเถ้าแก่คงสงสารลุงเพราะว่าลุงมาทำงานกับเถ้าแก่โรงปูนนี้ก็สิบกว่าปีแล้ว ก็ให้งานเล็กๆน้อยๆเป็นยามเฝ้าโรงปูนตอนกลางคืนได้ข้าวได้น้ำได้เงินจุนเจือบางส่วนเลี้ยงดูครอบครัวได้โรงปูนเป็นที่อยู่อาศัยเป็นที่หลับนอนก็ได้เถ้าแก่โรงปูนนี้แหละที่ช่วย เถ้าแก่เคยบอกว่าไม่อยากให้ปั่นจักรยานไปส่งลูกสาวเพราะกลัวจะโดนรถชนตายแต่เพราะความเป็นพ่อมันอดไม่ได้ที่จะทำหน้าที่พ่อ เลยปั่นจักรยานไปส่งลูกอย่างนี้ทุกเช้า....ตาอั่มลุงคาดหวังยังไงกับลูกสาวคนนี้ ลุงพิณ อยากส่งให้ลูกเรียนสูงๆจบออกมาได้มีงานดีๆทำไม่ได้หวังว่าลูกเรียนจบแล้วได้งานแล้วจะต้องกลับมาเลี้ยงดูพ่อแม่แค่ลูกเลี้ยงดูตัวเองได้ก็พอเพราะเราเองก็อายุเยอะแล้ว แก่มากแล้ว ตายเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ชีวิตคนเอาแน่เอานอนไม่ได้ ตอนนี้ยังพอมีแรง มีชีวิตอยูู่ ยังไม่ตายอะไรทำเพื่อลูกได้ก็ทำจนสิ้นแรงสิ้นกำลังกันไปตาอั่มลุงมีเลขที่บัญชีธนาคารมั๊ย?มีเบอร์มือถือติดต่อมั๊ย?เผื่อมีคนอยากช่วยเหลือลุง ได้โทรมาสอบถามความเป็นอยู่ลุงหรือโอนเงินช่วยเหลือมาให้ลุง ลุงพิณลุงไม่มีสิ่งของพวกนั้นใช้หรอกเพราะมันจะทำให้เพิ่มปัจจัยการกินอยู่ลำพังกินอยู่ส่งลูกเรียนก็ลำบากอยู่แล้ว#แล้วผมจะช่วยเหลืิอลุงอย่างไง?หลังจากที่ได้คุยได้สัมผัสกับชีวิตลุงพิณ ในสิ่งที่แกทำ แกเป็นอยู่ แกใช้ชีวิต แกคิดและมองโลก ต้องยอมรับว่าลุงพิณคนนี้หัวใจลุงแกร่งมากๆลุงพิณหัวใจเพชรสุดยอดคุณพ่อแห่งปีเลยลูกสาวลุงชื่อน้องลูกหว้า นุ่มสุข อายุ15(น้องเป็นเด็กร่าเริง)เรียนอยู่วิทยาลัยการอาชีพอู่ทองปีหนึ่ง ลูกสาวลุงหลังจากเลิกเรียนก็จะไปหารายได้พิเศษโดยการช่วยย่างไก่ ย่างหมูช่วยเสิร์ฟอาหาร อยู่ร้านส้มตำบริเวณหน้าอำเภออู่ทองชื่อร้านเจ๊สุส้มตำกว่าจะเลิกงานก็มืดค่ำ ลูกสาวลุงชื่อลูกหว้าผมหยิบโทรศัพท์และเปิดรูปให้ลูกสาวลุงดู แล้วถามว่าคนในภาพนี้ใช่พ่อหนูมั๊ย? น้องบอกว่าใชค่ะพร้อมกับมีน้ำตาซึมๆไหลออกมาจากตา....ผมเลยถามน้องไปว่าอายมั๊ยที่มีพ่อจนๆแบบนี้บางคนก็มองเพราะเราเหมือนขอทานเหมือนยาจก ที่ปั่นจักรยานไปส่งน้องทุกๆเช้า น้องบอกว่าไม่อายค่ะเพราะพ่อเป็นพ่อของหนู "พ่อเหนื่อยเพื่อหนูมาเยอะแล้ว พ่อทำเพื่อหนูมาเยอะแล้ว"อยากให้พ่อได้พัก อยากให้พ่อสบาย อะไรที่หนูทำได้เองได้ หนูก็จะทำเอง..เพราะพ่อทำเพื่อหนูมาเยอะแล้ว(พูดไปร้องไห้ไป)#เพื่อนๆพี่น้องๆท่านใด อยากช่วยเหลือลุงพิณ ลุงทำงานที่โรงปูนสุพรรณซีเมนต์อยู่ตรงข้ามโรงเรียนอู่ทองศึกษาลัย ถามหาลุงพิณก็จะเจอขอบคุณที่มา: ตาอั่ม สาระศาลิน youlike 1135
เรื่องราวสุดประทับใจอ่านแล้วน้ำตาซึม ภาพของคุณพ่อปั่นจักรยานส่งลูกไปเรียนหนังสือ ..... รูปร่างเหมือนขอทานๆเหมือนยาจกหน้าตามอมแมม เนื้อตัวผิวดำกร้าน กางเกงขาดๆกับจักรยานผุๆจะพังไม่พังมิพังแหล่ ในอากาศหนาวๆเย็นๆถีบจักรยานพวงลูกสาวไปส่งที่ท่ารถเพื่อขึ้นรถไปเรียน...
@ตาอั่ม_[ระบุว่า] #จำได้มั๊ยลุงยาจกที่ถีบจักรยานส่งลูกสาวเรียนอาชีวะ
ลุงคนนี้ชื่อ"ลุงพิณ"หรือ #ลุงยาจกส่งลูกเรียนอาชีวะ(ชีวิตจริงลุงแขนใช้งานได้ข้างเดียว)
ใครจะมองลุงอย่างไง ดูถูกลุงอย่างไง ลุงไม่สนเพราะที่ลุงจนมันเรื่องจริง
ลุงยอมรับ (จนแค่ตัวสกปรกก็ที่กายแต่หัวใจไม่เคยจนและยิ่งใหญ่มาก)
คำว่าพ่อนั่นยิ่งใหญ่ทุกลมหายใจเพื่อลูกทุกข์อย่างไงก็ต้องยิ้มสู้ (ผมสะเทือนใจมากๆตอนเจอคุณลุงแล้วคนงานทักผมว่า..มาเก็บหนี้ไอ้พิณเหรอ) ทุกข์ที่ไม่เคยเอ่ยปากของลุงท่านนี้เมื่อทุกข์ต้องยิ้มสู้แล้วเดี๋ยวทุกอย่างก็ดีเอง อย่างแรกที่ดีเห็นได้ชัดคือใจ แต่เรื่องจริงน่าเศร้ากว่าที่เห็น(เศร้าได้อีก)ผมขอเรียกลุงว่าลุงพิณยอดคุณพ่อหัวใจทองคำ แล้วกัน (ติดตามอ่านในคอลัมน์เดลินิวส์เร็วๆนี้)
ลุงพิณ อายุ 56 ปี เนื้อตัวสกปรกมอมแมมผิวดำตัวกร้านแขนพิการหนึ่งข้าง ใช้การได้ไม่ค่อยดี ท่าทางรูปร่างเปรียบเทียบกับขอทานข้างถนนก็ไม่ต่าง(เป็นการตัดสินคนจากภายนอก ) ตาอั่มผมหยิบโทรศัพท์มือถือแล้วเปิดรูปให้ลุงดูพร้อมกับถามลุงพิณว่าชายที่ปั่นจักรยานพ่วงลูกคนนี้ใช่คุณลุงไหม? ลุงพิณตอบว่าใช่ปั่นไปส่งลูกอย่างนี้ทุกๆวัน ทุกๆเช้าเลยตาอั่มแล้วลุงก็ไปทั้งสภาพเนื้อตัวมอมแมมแบบนี้ทุกวันเลยเหรอ ผมถามลุงจริงๆลุงรู้สึกยังไงเวลาคนมอง ลุงไม่อายเขาบ้างเหรอเพราะตรงที่ลุงปั่นจักรยานไปส่งลูกสาวคนรอรถค่อนข้างเยอะ
ลุงพิณไม่อายหรอกลุงไม่ได้ไปขอใครกิน ส่วนคนที่มองลุงหรือดูถูกลุงก็ไม่ได้สนใจเพราะเขาก็ไม่ได้ส่งลูกลุงเรียน แต่เป็นลุงต่างหากที่เป็นพ่อส่งลูกเรียนถ้าจะสนใจความคิดคนอื่น ลุงสนใจลูกลุงครอบครัวลุงดีกว่า ถ้าใครเขาจะดูถูกว่าจน มองลุงเหมือนขอทานเหมือนยาจกลุงก็ยอมรับว่าความจริงเพราะลุงจนจริงๆใครจะดูถูกลุงไม่สนใจขอแค่ลูกไม่ดูถูกพ่อก็พอ
ตาอั่มแล้วลูกสาวลุงล่ะเคยโดนล้อไหมหรืออายไหมที่มีพ่อจนแบบนี้ รูปแบบนี้ท่าทางแบบนี้ ลุงพิณเคยถามลูกสาวเหมือนกันลูกสาวบอกไม่อาย ลูกสาวชอบพูดเสมอว่าพ่อเหนื่อยมามากแล้ว พ่อเหนื่อยเยอะแล้ว ตาอั่มลูกสาวเคยน้อยใจมั๊ยว่าที่บ้านเรามีไม่เหมือนคนอื่นเงินทองก็ไม่ค่อยมีให้ลูกๆใช้สอย มือถือก็ไม่มีให้ใช้ แถมยังมีคนมาคอยทวงหนี้พ่ออีก
ลุงพิณไม่น้อยใจหรอกเพราะสอนเสมอว่าเราเกิดมาในครอบครัวแบบไหน"จงพอใจในสิ่งที่ตนมี" ถ้าลูกอยากได้อะไร นอกเหนือจากที่พ่อให้ได้ลูกต้องหาเอง ทำเอง สร้างเอง
ตาอั่มแล้วสภาพความเป็นอยู่ลุงอยู่อย่างไง แขนก็พิการแบบนี้ทำงานก็ไม่เต็มที่ใครเขาจะจ้าง แก่แล้วทำงานหนักก็ไม่ได้จ้างไปก็ไม่คุ้ม แล้วลงเอาเงินเอาทองจากที่ไหนกิน ที่ไหนใช้ แล้วจะพอกินเหรอตั้ง 4 ชีวิต
ลุงพิณช่วงหลังๆตั้งแต่แบกปูนแล้วหล่นจากหลังคารถไปรักษาตัวออกจากโรงพยาบาลมาแล้วแขนหนึ่งข้างใช้การไม่ได้ก็ได้แฟนลุงนี่แหละช่วยเพราะแฟนลุงทำงานที่เดียวกันรายได้หลักๆตอนนี้ก็ได้จากแฟนลุงนี้แหละส่วนลุงเองก็ถูๆไถๆมีอะไรที่ตัวเองพอทำได้ก็ทำ และยังมีเถ้าเเก่ลุงคอยช่วยเหลืออีกหนึ่งแรง ไม่ไล่ลุงออกเถ้าแก่คงสงสารลุงเพราะว่าลุงมาทำงานกับเถ้าแก่โรงปูนนี้ก็สิบกว่าปีแล้ว ก็ให้งานเล็กๆน้อยๆเป็นยามเฝ้าโรงปูนตอนกลางคืนได้ข้าวได้น้ำได้เงินจุนเจือบางส่วนเลี้ยงดูครอบครัวได้โรงปูนเป็นที่อยู่อาศัยเป็นที่หลับนอนก็ได้เถ้าแก่โรงปูนนี้แหละที่ช่วย เถ้าแก่เคยบอกว่าไม่อยากให้ปั่นจักรยานไปส่งลูกสาวเพราะกลัวจะโดนรถชนตายแต่เพราะความเป็นพ่อมันอดไม่ได้ที่จะทำหน้าที่พ่อ เลยปั่นจักรยานไปส่งลูกอย่างนี้ทุกเช้า....
ตาอั่มลุงคาดหวังยังไงกับลูกสาวคนนี้ ลุงพิณ อยากส่งให้ลูกเรียนสูงๆจบออกมาได้มีงานดีๆทำไม่ได้หวังว่าลูกเรียนจบแล้วได้งานแล้วจะต้องกลับมาเลี้ยงดูพ่อแม่แค่ลูกเลี้ยงดูตัวเองได้ก็พอเพราะเราเองก็อายุเยอะแล้ว แก่มากแล้ว ตายเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ชีวิตคนเอาแน่เอานอนไม่ได้ ตอนนี้ยังพอมีแรง มีชีวิตอยูู่ ยังไม่ตายอะไรทำเพื่อลูกได้ก็ทำจนสิ้นแรงสิ้นกำลังกันไป
ตาอั่มลุงมีเลขที่บัญชีธนาคารมั๊ย?มีเบอร์มือถือติดต่อมั๊ย?เผื่อมีคนอยากช่วยเหลือลุง ได้โทรมาสอบถามความเป็นอยู่ลุงหรือโอนเงินช่วยเหลือมาให้ลุง ลุงพิณลุงไม่มีสิ่งของพวกนั้นใช้หรอกเพราะมันจะทำให้เพิ่มปัจจัยการกินอยู่ลำพังกินอยู่ส่งลูกเรียนก็ลำบากอยู่แล้ว#แล้วผมจะช่วยเหลืิอลุงอย่างไง?หลังจากที่ได้คุยได้สัมผัสกับชีวิตลุงพิณ ในสิ่งที่แกทำ แกเป็นอยู่ แกใช้ชีวิต แกคิดและมองโลก ต้องยอมรับว่าลุงพิณคนนี้หัวใจลุงแกร่งมากๆลุงพิณหัวใจเพชรสุดยอดคุณพ่อแห่งปีเลย
ลูกสาวลุงชื่อน้องลูกหว้า นุ่มสุข อายุ15(น้องเป็นเด็กร่าเริง)เรียนอยู่วิทยาลัยการอาชีพอู่ทองปีหนึ่ง ลูกสาวลุงหลังจากเลิกเรียนก็จะไปหารายได้พิเศษโดยการช่วยย่างไก่ ย่างหมูช่วยเสิร์ฟอาหาร อยู่ร้านส้มตำบริเวณหน้าอำเภออู่ทองชื่อร้านเจ๊สุส้มตำกว่าจะเลิกงานก็มืดค่ำ ลูกสาวลุงชื่อลูกหว้าผมหยิบโทรศัพท์และเปิดรูปให้ลูกสาวลุงดู แล้วถามว่าคนในภาพนี้ใช่พ่อหนูมั๊ย? น้องบอกว่าใชค่ะพร้อมกับมีน้ำตาซึมๆไหลออกมาจากตา....ผมเลยถามน้องไปว่าอายมั๊ยที่มีพ่อจนๆแบบนี้บางคนก็มองเพราะเราเหมือนขอทานเหมือนยาจก ที่ปั่นจักรยานไปส่งน้องทุกๆเช้า
น้องบอกว่าไม่อายค่ะเพราะพ่อเป็นพ่อของหนู "พ่อเหนื่อยเพื่อหนูมาเยอะแล้ว พ่อทำเพื่อหนูมาเยอะแล้ว"อยากให้พ่อได้พัก อยากให้พ่อสบาย อะไรที่หนูทำได้เองได้ หนูก็จะทำเอง..เพราะพ่อทำเพื่อหนูมาเยอะแล้ว(พูดไปร้องไห้ไป)
#เพื่อนๆพี่น้องๆท่านใด อยากช่วยเหลือลุงพิณ ลุงทำงานที่โรงปูนสุพรรณซีเมนต์อยู่ตรงข้ามโรงเรียนอู่ทองศึกษาลัย ถามหาลุงพิณก็จะเจอ
ขอบคุณที่มา: ตาอั่ม สาระศาลิน youlike
1135
ปฏิกิริยาของคุณคืออะไร?
